Op donderdag 17 januari j.l. bericht de Volkskrant over de visie van Maarten Coolen dat hij een burn out ziet als een probleem in de identiteit, het gevoel dat je niemand meer bent. Een burn-out nodigt je uit om na te denken over de zin van het leven.

Of hij gelijk heeft of niet, doet er voor mij niet toe. Ik denk, dat nadenken over de zin van je leven, hoe dan ook een goede reactie is op een crisis of burn-out. Door goed na te gaan wat je wilt met je verdere leven, kun je de ervaren crisis omzetten in een kracht. Waar krijg je energie van? Wat is je levensmissie? Hoe kun je daar vorm aan (gaan) geven?

‘Het is niet zo dat sommige taken te zwaar worden, het wordt simpelweg te zwaar om iemand te zijn’.

Maarten COOLEN

Maarten Coolen pleit er voor om gezamenlijk na te denken over de zin van het leven. Prima om zingeving meer in te bedden in de samenleving en bij elkaar ondersteuning te vinden, maar met zijn allen gaan filosoferen is volgens mij niet de oplossing. Het kan gerust heerlijk zijn om samen te bomen over de zin van het bestaan en de wereld, maar dat zal zeker niet voor iedereen gelden.

Ik pleit voor een andere richting. Iedereen heeft tenslotte een eigen individuele missie. De ene missie is de andere niet. Gezamelijk nadenken over de zin van het leven doet geen recht aan ieders individuele missie. Die is voor iedereen uniek en mag in zijn authentieke kracht volledig worden geleefd. Mijn advies is:

Vindt je missie en kijk wat je met jouw missie kan betekenen voor de wereld.

Je zult ervaren dat je er toe doet. Dat je een bijdrage te leveren hebt in de wereld en dat het goed voelt om daar daadwerkelijk handen en voeten aan te geven. Je zult ervaren dat niet alleen jij er toe doet, maar dat iedereen er toe doet. Je gaat zien dat je alles al in huis hebt om datgene te doen, wat jij te doen hebt. Dat het leven je voortdurend kansen geeft om het waar te maken. En je hoeft er niet meer aan te twijfelen of je wel goed genoeg bent. Jouw plaats in de wereld is al bepaald.